* Είμαστε εδώ...!! *

Κάθομαι στη γωνιά μου, κοιτώ προς στο διοικητήριο του στρατοπέδου και βλέπω μια ομάδα φαντάρων να κατηφορίζει σε τριάδες προς το μέρος μου. Φτάνουν και ακούω μια φωνή ενός αξιωματικού να μου λέει : Έχουμε συναγερμό στο στρατόπεδο πάρτους και κάνε τα προβλεπόμενα που ορίζει το πρόγραμμα! ζντουπ! Άφωνος ο P@n0s.

Φεύγει ο αξιωματικός και εγώ κοιτάζω τα μάτια τους που ήταν μες την κούραση, ματιές που σου δήλωναν θέλω τώρα να φύγω! Σηκώθηκα τους πλησίασα ,χαμογέλασα και είπα : παίδες υπομονή , θα το παλέψουμε!

Τρέξιμο, φωνές , γραφείο , σύνταγμα (όχι τη πλατεία Συντάγματος), φαγητό, τηλέφωνα με ΑΥΔΜ και λοιπούς, 3-4 ώρες ύπνο καθημερινά, σε επιφυλακή., συναγερμός , ένας διοικητής να γυρίζει από τη άδεια του και να δίνει εντολές ! Μπες στα Λεωνίδας, γίνε ομαδάρχης , ενημέρωσε την ομάδα σου το τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση που θα επέμβεις , περίπολα εκτός στρατοπέδου σε διάφορα σημεία της Ρόδου με βάρδιες και πολλή υγρασία αφού κάθισες -κάθισαν 8, 9 και 12 ώρες κοντά στη θάλασσα γιατί επιτηρούσες!! Να κλείνει το μάτι αλλά να πίνεις καφέδες για να παραμείνει όσο γίνεται ανοιχτό. Να καταγραφείς αυτά που βλέπεις και ξανά πίσω στη μονάδα Εκστρατείας να κάνεις τις υπηρεσίες σου!

Μέσα σε όλα αυτά να έρχονται παιδιά 18 και 19 ετών και να σε ρωτούν ,έτοιμα να προσγειωθούν στο πάτωμα σε χρόνο ντε τε, αν θα είναι εξοδούχοι. :-s

Ειλικρινά νιώθω τον εαυτό μου αρκετά κουρασμένο , πιάνω το μυαλό μου να ταξιδεύει όποτε μπορεί , και να θέλει να αράξει, να κάνει αυτό που έκανε πριν αρκετά χρονια : απλά να κοιτάζει στο πουθενά και να το γουστάρει!

Όχι δεν κλαίγομαι, όχι δεν λέω την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκα εδώ, απλά δεν μπορώ άλλο αυτή τη κατάσταση που επικρατεί σε όλο τον κόσμο, βλέπε το πόλεμο που διεξάγεται αυτή την ώρα ! Όχι δεν μπορώ να κοιτάζω με το βλέμμα της αγελάδας ανθρώπους που δεν έχουν καμιά αξία, να μου παρουσιάζονται ως "Στρατηγοί" και ειδικοί σε περίπτωση που γίνει κάτι με τους απέναντι (όπως αποκαλούν τους Τούρκους) ότι θα τους εξαφανίσουν πρίν καλά καλά το καταλάβουν!

STOP στη καφρίλα που επικρατεί!

Σήμερα είμαι έξω μετά από πέντε μέρες και πάλι το μυαλό μου δεν είναι εδώ! Είναι σε άλλο κόσμο , σε άλλες διαφορετικές καταστάσεις. Έρχομαι στην πραγματικότητα μόνο όταν βλέπω την ώρα να πλησιάσει για να επιστρέψω στα καθήκοντα μου ως υπεύθυνο άτομο (όπως θέλουν να μου λένε) και στη καθημερινότητα της επιφυλακής!

Ευχαριστώ τον φίλο apos που με σκέφτηκε μεσα απο το κειμένο του!!

το παρακάτω τραγούδι κολλάει άνετα στη περίσταση!! ;-)







ΥΓ : Χαμογελώ!