Καλησπέρα friends!! Έχουμε λίγες μέρες να τα πούμε, είχα όμως αρκετά τρεχάματα! Πάλι καλά ευχάριστα! Έλα όμως που κάτι γίνεται και σου χαλάει αυτά τα ωραία τρεχάματα...!( από την μια , καλώς γίνονται γιατί μαθαίνεις! :-Ρ)Έτσι λοιπόν, έχω να πω, πως το τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι κοιτούν πως θα ικανοποιήσουν τον εαυτό τους με κάθε τρόπο, εις βάρος των υπολοίπων!! Είτε σε φιλικό επίπεδο, είτε σε επαγγελματικό, οπουδήποτε. Αυτό είναι το βάρος στη μία πλευρά της ζυγαριάς. Στην άλλη πλευρά είναι στο μέρος στο οποίο συμβαίνουν αυτά τα περιστατικά. Που θα βρίσκεσαι την ώρα που θα γίνει το μπαμ? ε? ε? Σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρίσκεσαι?? Θα βρεις τα κουράγια να αντιδράσεις ή θα κοιτάς με ανοιχτό το στόμα? ε? ε?
Βέβαια θα έρθεις και θα μου πεις, με το δίκιο σου: "ρε φίλε τώρα το πήρες χαμπάρι εσύ?" Θα σου απαντήσω πως όχι , δεν το πήρα τώρα χαμπάρι, απλά γίνονται διάφορα περιστατικά που μου αποδεικνύουν αυτό που δεν θέλω να πιστέψω μάλλον !!
Και ρωτώ λοιπόν πως θα σας φαινόταν αν κάποιος σας αντιμετώπιζε σαν ένα μέσο, με το οποίο θα ήθελε να εξυπηρετήσει ένα σκοπό του? Θα δεχόσασταν να "παίξετε" αυτό το ρόλο ή θα σηκώνατε φρύδι και θα απαντούσατε κατάλληλα? Αν, πάλι , διοργανώνατε διάφορα parties έκπληξη , σε γιορτές, γενέθλια, για κάποιον φίλο σας, και στη δική σας γιορτή δεν σας έπαιρναν ένα τηλέφωνο, έστω ένα μήνυμα, πως θα νιώθατε? Πως θα αντιδρούσατε σε μια τέτοια περίπτωση?
Έχω μάθει στη ζωή μου να μην είμαι μίζερος και να μην κλαίγομαι, απλά όταν βλέπεις να γίνονται αδικίες γύρω σου, δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια και να λες όλα ΟΚ είναι! Δεν θα ήμουν άνθρωπος!(λέω εγώ τώρα! :-Ρ) Από την άλλη καλό είναι να γίνονται τέτοιου είδους περιστατικά , διότι μαθαίνεις τους ανθρώπους καλύτερα!!
Τέλος, μια ερώτηση κρίσεως : άραγε όσο μεγαλώνουμε θα περιορίζονται οι ανοχές μας, θα γινόμαστε πιο δύσκολοι με αποτέλεσμα να έχουμε και λιγότερους ανθρώπους γύρω μας?
Υ.Γ1 : Τα παραπάνω λόγια, δεν κρύβουν θυμό ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό στοιχείο! Συνοδεύονται με ένα χαμόγελο!! (Για να μην δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις!! ;-) )
Υ.Γ2 :" Ο παππούς μου έλεγε, όσο πιο λίγοι, τόσο πιο καλά!!!"
1 σχόλιο:
Ο παππούς σου είχε απόλυτο δίκιο σε αυτό που έλεγε. Όσο μεγαλώνουμε οι ανοχές μας μειώνονται, ρώτα και μένα. Τα χρόνια που γνωρίζουμε κάποιον δεν είναι ένσημα που μας δίνουν περισσότερα δικαιώματα (κυρίως το 'δικαίωμα' να είμαστε γαϊδούρια απέναντί τους). Το αντίθετο: όσο πιο πολύ γνωρίζεις κάποιον, τόσο πιο πολύ πρέπει να προσπαθείς για αυτόν.
Δημοσίευση σχολίου