*ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ.....*

Μέσα στο τρέξιμο της εβδομάδας κάθισα επιτέλους να δω τα
mails μου, παρέα με ένα καφέ για να χαλαρώσω! Όπως διάβαζα λοιπόν πέφτω στο παρακάτω κείμενο (το παραθέτω έτσι όπως μου το έστειλαν):

"Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν
και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.

Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.

Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν
μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα : ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.

Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον
ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο (σήμερα ο καλύτερος μου φίλος με χαστούκισε) και τώρα έγραψες
πάνω στην πέτρα (σήμερα ο καλύτερος μου φίλος μου έσωσε τη ζωή) γιατί?

Τότε εκείνος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε
στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην
πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Στείλε αυτή τη φράση στους ανθρώπους που δεν ξεχνάς.
Αν δεν την στείλεις σε κανένα, αυτό σημαίνει ότι είσαι βιαστικός και ότι
ξεχνάς τους φίλους σου."

Αφού το διαβάσετε προσεκτικά, βάλτε το εαυτό σας στη θέση αυτού που έσωσε και έδωσε χαστούκι και σε αυτόν που έγραφε στην άμμο και στη πέτρα!